Buiten zijn

Zondagmiddag waren we met z’n allen buiten in onze tuin. We zijn wel vaker met z’n vieren buiten, maar meestal zijn we dan ergens anders om te wandelen of uit te waaien. De kinderen worden dan (vaak onder luid protest) mee genomen. Als we eenmaal buiten zijn, klaren de humeurtjes weer op en gaan ze op ontdekken of worden er stokken gezocht. Als we thuis zijn, dan is er altijd wel iemand die het lekkerder vindt om binnen te blijven. Zo niet  gisteren. Zo gebeurde het dat alle mannen in hun klusoverall, om hun eigen gemaakte fikkie stoere praat hadden 😉

 En ik zat in de boom – kerstlichtjes op te hangen. Af en toe kwam een van de jongens even bij mij kijken, maar het vuur en de “ mannen” dingen waren toch leuker.

Ik kan daar ontzettend van genieten, van buiten zijn, van dingen doen met zn allen, van een klusje klaren. Ook al is er vóórdat je begint altijd wel een reden om het niet te doen: te koud, te nat, te druk, te moe, te-wat-dan-ook.

Zodra je het dan tóch doet, is het altijd een goed idee ( en dat geldt wel voor meer dingen ;-).

Na een uurtje, hangen de kerstlichtjes, is de fik gedooft door de regen, zijn de kids binnen met de Kapla bezig en zitten Rutger en ik met een biertje onder de veranda te wachten tot ons vlees op de BBQ klaar is (kerst-try-out): Het was een fijne zondag.